Woukje, een gouden hondje

Op 1mei 2010 werd ons een heel bijzondere hond toevertrouwd. Woukje, een golden retriever met een gouden hart van de Stichting Hulphond. Voor Woukje ligt er geen glanzende carriere als hulphond in, het verschiet. Woukje wordt, als alles goed gaat, moeder van heel veel hulphonden. Die pupjes krijgt ze bij het gastzin waar ze woont. Het grootste gedeelte van de tijd is Woukje een gewone huis hond in een gezin met grote en kleine kinderen, met nog twee andere honden, 2 paarden en 2 cavia's.

Een gewone huis, tuin en keuken Golden Retriever? Nee, toch niet. Woukje heeft ruim een jaar in een puppygastgezin gewoond, met heel veel liefde is ze daar opgevoed en getraind alsof ze hulphond zou worden.

Woukje is daarom een heel bijzondere huishond; een hondje-extra; extra lief, extra geduldig, extra vriendelijk, extra aanhankelijk en soms extra stout.



Op 1 mei verhuisde ze van Dokkum naar Aarle Rixtel. Op deze weblog kun je een indruk krijgen van het "hondse" leven van Woukje.

zondag 6 juni 2010

Nog een hobby van de baas




Gelukkig voor Woukje heeft de baas nog meer hobbies. Eerst nog even kunstmest strooien en dan gezellig met vrienden BBQ-en. Woukje kan zich helemaal vinden in deze bezigheid. Ze scharrelt gezellig rondom de tafel en bedelt bij iedereen om knuffels en kriebels. Het laatste stukje stokbrood van de avond is voor Woukje en geloof het of niet: voor een stukje stokbrood wil Woukje wel werken. Ze trekt de hele truckendoos open. Ze pendelt eindeloos op en neer van de tuintafel naar de vaatwasser en het aanrecht. Ik zit er over te denken om Woukje op de clicker te zetten. Met behulp van een stukje stokbrood gaat dat vast wel lukken!

vrijdag 4 juni 2010

Flink balen!







Het is stevig balen met dit mooie weer. Het afgemaaide gras droogt als een tielerier door de zon en de harde wind. De baas komt elke dag een uurtje eerder thuis om het hooi in wording te schudden. Maar op donderdag hoeft er al niet meer geschud, er moet geduind. Het is even puzzelen hoe het bonkje oud roest mooie brede duinen maakt. Het hooi machientje is minstens dertig jaar oud maar de loonwerker komt met een moderne pers en wikkelaar. Donderdagavond ligt al het hooi netjes opgeduind klaar om de volgende dag geperst en gewikkeld te worden. De volgende dag is het nog steeds prachtig zonnig weer en Timo is op vrijdag vrij van school dus het feest kan beginnen. Vanuit zijn speelhuis, boven bij de glijbaan heeft hij prachtig uitzicht. Na een klein uurtje persen en wikkelen liggen er dertien mooie pakken hooi in het weiland. Onze paarden hebben de komende winter weer genoeg te eten!



dinsdag 1 juni 2010

Help, mijn baas heeft een hobby!







Hoog gras; Woukje, Nala en Luna vinden het geweldig. Timo vindt het heerlijk. De paarden lusten er wel pap van. Maar helaas, de baas heeft een hobby. Als de dagen langer worden en het gras begint te groeien, groeit er een soort oer-onrust in hem. De groei van het gras wordt nauwlettend in de gaten gehouden, de site van het KNMI elke paar uur ge-refresht in de hoop op een periode met aaneengesloten droge zonnige dagen. En dan, als het gras hoog genoeg is en de voorspellingen gustig wordt het zorgvuldig gekoesterde "oud roest" van stal gehaald er is niets wat de baas nog kan tegenhouden. Vraag hem niet of hij iets wil doen, verwacht niet dat hij ergens mee naar toe gaat, hij eet op het moment dat het in zijn schema past. De komende paar dagen moet alles wijken voor de hobby van de baas. Hoe leuk of lekker iedereen dat hoge gras ook vindt: De baas maait het gras af, de baas gaat hooien!

zaterdag 29 mei 2010

Goede voornemens; chaos in de keuken


Het is maar goed dat ik niet rook. Ik zou me dan telkens moeten voornemen om te stoppen en dat zou vast niet lukken.

Ik had me ook zo voorgenomen dat ik de honden tijdens het spitsuur 's avonds even in de bench zou doen. Vanaf het moment dat ik begin met koken tot dat de jongste twee in bed liggen is het druk druk druk in de keuken. De dames hond kunnen dan best even uitbuiken in hun benches. Het was een goed plan.....

Nu is het niet zo dat ze nooit in in hun benches liggen maar o o o o wat zijn we meesters in het verzinnen redenen waarom ze NIET in de bench hoeven. Het is gewoon veel gezelliger als ze er bij zijn en dus is de chaos weer compleet in onze keuken aan het einde van de middag. Het is in die chaos dat Woukje, een lastige eter, vrolijk een bak brokken leeg eet.
En zeg nou zelf, het is toch ook heeeeeel gezellig, zo met z'n allen in de keuken en misschien is het leven wel gewoon makkelijker als ik geen goede voornemens meer maak.

donderdag 27 mei 2010

cavia's a-la-carte



In een houten stalletje op de kinderspeelwei wonen Jip en Janneke. Twee herplaatste cavia's. Ze hebben een riant onderkomen met ruim binnenverblijf, een veranda met schaduw en een rennetje in het gras. Dat riante onderkomen is een beetje "paarl'n voor de Guinese biggetjes werpen want Jip en Janneke komen zelden buiten, ze zijn erg schuw. Onze border terriers kunnen niet wachten tot ze een keertje wel naar buiten komen. Volgens mij dromen ze daar wel eens van. Ook Woukje vindt het niet zo dynamische duo wel heel interessant, Na de laatste plasronde controleren we samen of het hok goed dicht is. (vossen!!!) Woukje gedraagt zich keurig maar ook haar verdenk ik wel eens van "andere ideeën". We binden de kat, eh de hond maar niet op het spek, eh de cavia's!
Naschrift: Volgens mijn honden heb ik het niet helemaal gesnapt; Ik moet het spek om de cavia's binden!

dinsdag 25 mei 2010

Enige affiniteit met huishoudelijk werk


Eerlijk is eerlijk, Woukje is niet zo huishoudelijk aangelegd. Ze houdt van werken; ze kan uren kijken hoe ik de was in de wasmachine stop, er weer uit haal en als ik aan het strijken ben, ligt ze graag onder de strijkplank. Woukje's bijdrage is vooral een mentale bijdrage; ze steunt me met haar aanwezigheid. En ook al kijkt Woukje alsof ze wil zeggen: "Ik weet echt niet hoe het kan dat het mandje met knijpers hier tussen mijn poten ligt. En die knijpers zijn er vanzelf uitgevallen". Het mandje met de knijpers stond een paar minuten voor ik de foto maakte toch echt nog in de wasmand!
Vandaag heeft Woukje voor het eerst een stok terug gebracht die ik een klein stukje voor haar had weggegooid. Nee, het was nog geen model-apport, verre van dat maar het was wel leuk! En omdat ik weet dat gooien met stokken niet zonder risico is, gaat vanaf nu een dummy mee als we gaan wandelen.

woensdag 19 mei 2010

ton-sur-ton met het speelhuis


De winter was lang en koud. Het voorjaar was tot nu toe ook niet echt om over naar huis te schrijven. De winterjasjes hangen hier nog steeds aan de kapstok. Maar vandaag mopperen we niet over het weer. Vandaag scheen de zon! En ja, er stond een harde wind maar wie daar over zeurt is een kniesoor. Woukje houdt wel van een beetje fris. Na de ochtendwandeling, van 6.30 uur tot 7.00 uur, gaat ze niet meer mee naar binnen. Ze blijft lekker buiten liggen en kijkt naar de mensen die langs ons huis fietsen. We hebben een mand voor haar neergezet maar nee, Woukje ligt liever zo op de stenen.

Onze jongste zoon, Kai, heeft een speelhuisje. Zo kan hij altijd in de schaduw spelen. Als Kai te groot wordt voor het speelhuisje, zetten we het (weer) op Marktplaats, riepen we tot voor kort. Het speelhuis zal wel blijven, Woukje ligt graag in of in de schaduw van het speelhuis. En zeg nou eerlijk, ze kleurt er toch prachtig bij?