Goede voornemens; chaos in de keuken

Het is maar goed dat ik niet rook. Ik zou me dan telkens moeten voornemen om te stoppen en dat zou vast niet lukken.

Ik had me ook zo voorgenomen dat ik de honden tijdens het spitsuur 's avonds even in de bench zou doen. Vanaf het moment dat ik begin met koken tot dat de jongste twee in bed liggen is het druk druk druk in de keuken. De dames hond kunnen dan best even uitbuiken in hun benches. Het was een goed plan.....

Nu is het niet zo dat ze nooit in in hun benches liggen maar o o o o wat zijn we meesters in het verzinnen redenen waarom ze NIET in de bench hoeven. Het is gewoon veel gezelliger als ze er bij zijn en dus is de chaos weer compleet in onze keuken aan het einde van de middag. Het is in die chaos dat Woukje, een lastige eter, vrolijk een bak brokken leeg eet.

En zeg nou zelf, het is toch ook heeeeeel gezellig, zo met z'n allen in de keuken en misschien is het leven wel gewoon makkelijker als ik geen goede voornemens meer maak.

cavia's a-la-carte

In een houten stalletje op de kinderspeelwei wonen Jip en Janneke. Twee herplaatste cavia's. Ze hebben een riant onderkomen met ruim binnenverblijf, een veranda met schaduw en een rennetje in het gras. Dat riante onderkomen is een beetje "paarl'n voor de Guinese biggetjes werpen want Jip en Janneke komen zelden buiten, ze zijn erg schuw. Onze border terriers kunnen niet wachten tot ze een keertje wel naar buiten komen. Volgens mij dromen ze daar wel eens van. Ook Woukje vindt het niet zo dynamische duo wel heel interessant, Na de laatste plasronde controleren we samen of het hok goed dicht is. (vossen!!!) Woukje gedraagt zich keurig maar ook haar verdenk ik wel eens van "andere ideeën". We binden de kat, eh de hond maar niet op het spek, eh de cavia's!

Naschrift: Volgens mijn honden heb ik het niet helemaal gesnapt; Ik moet het spek om de cavia's binden!

Enige affiniteit met huishoudelijk werk

Eerlijk is eerlijk, Woukje is niet zo huishoudelijk aangelegd. Ze houdt van werken; ze kan uren kijken hoe ik de was in de wasmachine stop, er weer uit haal en als ik aan het strijken ben, ligt ze graag onder de strijkplank. Woukje's bijdrage is vooral een mentale bijdrage; ze steunt me met haar aanwezigheid. En ook al kijkt Woukje alsof ze wil zeggen: "Ik weet echt niet hoe het kan dat het mandje met knijpers hier tussen mijn poten ligt. En die knijpers zijn er vanzelf uitgevallen". Het mandje met de knijpers stond een paar minuten voor ik de foto maakte toch echt nog in de wasmand!

Vandaag heeft Woukje voor het eerst een stok terug gebracht die ik een klein stukje voor haar had weggegooid. Nee, het was nog geen model-apport, verre van dat maar het was wel leuk! En omdat ik weet dat gooien met stokken niet zonder risico is, gaat vanaf nu een dummy mee als we gaan wandelen.

ton-sur-ton met het speelhuis

De winter was lang en koud. Het voorjaar was tot nu toe ook niet echt om over naar huis te schrijven. De winterjasjes hangen hier nog steeds aan de kapstok. Maar vandaag mopperen we niet over het weer. Vandaag scheen de zon! En ja, er stond een harde wind maar wie daar over zeurt is een kniesoor. Woukje houdt wel van een beetje fris. Na de ochtendwandeling, van 6.30 uur tot 7.00 uur, gaat ze niet meer mee naar binnen. Ze blijft lekker buiten liggen en kijkt naar de mensen die langs ons huis fietsen. We hebben een mand voor haar neergezet maar nee, Woukje ligt liever zo op de stenen.

Onze jongste zoon, Kai, heeft een speelhuisje. Zo kan hij altijd in de schaduw spelen. Als Kai te groot wordt voor het speelhuisje, zetten we het (weer) op Marktplaats, riepen we tot voor kort. Het speelhuis zal wel blijven, Woukje ligt graag in of in de schaduw van het speelhuis. En zeg nou eerlijk, ze kleurt er toch prachtig bij?

vriendinnetje extra special

Timo, onze middelste, is blij met de komst van Woukje. Een eindeloos geduldige vriendin die altijd een luisterend oor voor hem heeft. Hij moest aan het einde van de middag, na een gezellig maar druk verjaardagsfeestje, echt even bijkomen. Dat gaat het beste samen met Woukje. Hij gaat dan samen met haar "wandelen " op het omheinde gedeelte van ons erf. Ze spreken samen de dag door en Timo vertrouwt Woukje al zijn geheimen toe. Bij haar zijn ze veilig, ze vertelt ze echt niet verder.

elluk nadeel hep z'n voordeel

Nala, onze jongste border terrier is ruim een jaar na haar geboorte nog steeds een pup. Ze is niet van plan om volwassen te worden. Ze vindt heerlijk om ge-pamperd te worden. Beetje bij de baas op schoot, beetje met de kinderen dollen en allemaal streken uithalen die een pup ongestraft kan doen maar die van een volwassen hond niet gepikt worden.

Het was dan ook Nala die niet onverdeeld enthousiast was met de komst van Woukje. Zie vaak je onrust in een roedel omdat twee honden strijden om het leiderschap; Nala werd zenuwachtig van het idee haar positie als hekkensluiter kwijt te raken. Omdat Woukje geen enkele moeite heeft gedaan om te solliciteren naar de positie van Nala keerde de rust snel terug. Nala ziet nu ook de voordelen van de gezinsuitbreiding ;een grotere hond in huis betekent ook grotere kluiven! En Nala is gek op kluiven!

Moederdag

Vandaag is het moederdag. Ontbijt op bed en lekker lang uitslapen. Als moeder van drie kinderen heb ik dat wel verdiend (vind ik zelf) maar helaas; ook dit jaar valt deze moeder niet in de prijzen. Het wordt een drukke dag en daarom loop ik al om 6.30 uur met twee van de vier honden buiten. Het weer werkt mee. De opkomende zon is druk bezig mistbanken op te lossen. Ik loop weer naar binnen om mijn fototoestel te pakken. Samen met de honden vier ik een klein feestje: het is prachtig buiten.

's Middags wordt Asta weer opgehaald. Ze is blij haar baasjes weer te zien. Dag Asta tot de volgende keer!

1 mei; Woukje dag!

Vandaag is het zover. Vandaag is het Woukje dag. Wij vinden het geweldig dat ze bij ons komt wonen maar we realiseren ons dat een ander gezin afscheid van haar moet nemen. Een gezin waar ze meer dan een jaar gewoond heeft. We hebben al telefonisch contact gehad en samen een stuk gewandeld tijdens de Royal Canin wandeling voor de stichting Hulphond.

Om drie uur 's middags is het gezellig vol in de keuken. Woukje en Mila (kruising labrador x golden retriever en ook in opleiding voor hulphond) liggen op de grond en hebben het prima naar hun zin. Het is gezellig met koffie, thee, appel en kersenflappen en er worden over en weer geschenkjes uitgewisseld. Maar dan komt het moment dat Mila weer in de auto mag en dat de auto zonder Woukje het erf afrijdt. Ze snapt er helemaal, helemaal niets van! Bah wat een akelig moment.....

Welkom Woukje!